การจัดหารายได้ด้านการบริการวิชาการหรือการวิจัย : วิทยาลัยโลจิสติกส์และซัพพลายเชน

           ปัจจุบันนี้หน่วยงานและบุคคลในวงการต่างๆ ได้ให้ความสนใจงานวิจัยมากขึ้น เพราะได้เล็งเห็นประโยชน์ของการวิจัยที่มีต่อบุคคลนั่นเอง แต่ประโยชน์ของการวิจัยจะมีมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับข้อมูลและวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลที่มีความน่าเชื่อถือและถูกต้องมากน้อยเพียงใด หากข้อมูลเป็นเท็จ ผลงานวิจัยที่ได้แทนที่จะเป็นประโยชน์ จะกลายเป็นโทษต่อผู้นำผลการวิจัยไปใช้ ดังนั้นการวิจัยจะมีประโยชน์อย่างแท้จริงหรือไม่ย่อมขึ้นอยู่กับความรับผิดชอบของนักวิจัย ตลอดจนความร่วมมือของผู้ให้ข้อมูลด้วย

            ซึ่งรัฐบาลได้ให้ความสำคัญกับงานวิจัยเป็นอย่างมากและได้มีการสนับสนุนทุนวิจัยที่สร้างสรรค์และพัฒนา เศรษฐกิจและสังคมของประเทศ โดยมีหน่วยงานต่างๆ เข้ามาสนับสนุนทุน ตัวอย่างเช่น ทุนโครงการพัฒนานักวิจัยและงานวิจัยเพื่ออุตสาหกรรม (พวอ.) ทุนสำนักงานการวิจัยแห่งชาติ (วช.) เข้ามาคัดสรรค์งานวิจัยเหล่านี้

           การแสวงหาแหล่งทุนและรายได้จากงานบริการวิชาการและงานวิจัย เพื่อให้วิทยาลัยโลจิสติกส์และซัพพลายเชนมีความมั่นคงและช่วยเหลือตนเองได้ในด้านการเงิน การบริหารจัดการรายได้และทรัพย์สินได้อย่างมีประสิทธิภาพและคุ้มค่าต่อองค์กรมากขึ้นจากการหารายได้เป็นของตนเอง โดยเน้นการให้บริการวิชาการแก่ชุมชน สังคม และประเทศชาติ ในรูปแบบต่างๆ ตามความต้องการและความประสงค์ของผู้รับบริการเป็นสำคัญ

           จากหลักการและสภาพปัญหาดังข้างต้น คณะทำงานการจัดหารายได้ด้านการบริการวิชาการและด้านการวิจัย ประจำปีงบประมาณ 2568 ได้ดำเนินงานการจัดการความรู้เรื่อง “โครงการจัดหารายได้ด้วยการบริการวิชาการหรือการวิจัย” เพื่อนำองค์ความรู้ไปขับเคลื่อนยกระดับคุณภาพงานวิจัยของคณาจารย์และนำไปต่อยอดในการจัดหารายได้ด้านการบริการวิชาการหรือการวิจัยต่อไป