การเปลี่ยนผ่านสู่สังคมฐานความรู้และเศรษฐกิจนวัตกรรมทำให้ ทักษะการวิจัย กลายเป็นสมรรถนะหลักของบัณฑิตยุคใหม่ ไม่เพียงในสายวิชาการ แต่ยังรวมถึงภาคธุรกิจ อุตสาหกรรมเชิงสร้างสรรค์ ภาครัฐ และองค์กรพัฒนาเอกชน ท่ามกลางความท้าทายด้านเทคโนโลยีดิจิทัล ข้อมูลขนาดใหญ่ ความซับซ้อนของปัญหาสังคม และข้อมูลเท็จที่แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว องค์ความรู้ที่เชื่อถือได้และวิธีคิดเชิงวิทยาศาสตร์จึงมีความจำเป็นต่อการตัดสินใจเชิงนโยบายและการพัฒนาที่ยั่งยืน
อย่างไรก็ดี ในบริบทอุดมศึกษาไทยยังพบ ช่องว่าง สำคัญ ได้แก่ (1) นักศึกษาจำนวนมากขาดประสบการณ์วิจัยจริงและการกำกับดูแลแบบกัลยาณมิตร (mentoring) ที่ต่อเนื่อง (2) การบูรณาการทักษะวิจัยเข้ากับรายวิชาและการเรียนรู้เชิงปฏิบัติการยังไม่ทั่วถึง (3) โอกาสเผยแพร่ผลงานและเข้าร่วมเครือข่ายวิจัยระดับชาติ/นานาชาติยังมีจำกัด และ (4) วัฒนธรรมการวิจัยในระดับปริญญาตรียังไม่เข้มแข็งเพียงพอ ส่งผลให้บัณฑิตจำนวนไม่น้อยขาดความพร้อมในการต่อยอดสู่การศึกษาระดับสูง งานวิจัยอาชีพ หรือการแก้ปัญหาจริงของชุมชนและสังคมด้วยหลักฐานเชิงประจักษ์
โครงการ การพัฒนานักศึกษาสู่เส้นทางนักวิจัย จึงถูกออกแบบเพื่อปิดช่องว่าง ดังกล่าว ผ่านการสร้าง เส้นทางพัฒนา (research pathway) ที่ชัดเจน ครอบคลุมตั้งแต่การจุดประกายความสนใจ (research awareness) การเสริมทักษะแกน (literature review, การตั้งคำถามวิจัย การออกแบบวิธีวิจัย จริยธรรม งานข้อมูล/สถิติ และการสื่อสารวิชาการ) ไปจนถึงการทำโครงงานจริงภายใต้การดูแลของอาจารย์พี่เลี้ยงและผู้เชี่ยวชาญภายนอก พร้อมกลไกสนับสนุน เช่น ห้องปฏิบัติการข้อมูล/สนามวิจัยข้างชุมชน ทุนย่อย โครงการแลกเปลี่ยน และเวทีเผยแพร่ (poster/paper/pitch) เพื่อให้เกิดผลงานที่ตรวจสอบได้ และ ประสบการณ์วิจัยครบวงจร
