การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานในองค์กร การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานในองค์การใดองค์การหนึ่ง ก็คล้ายกับการสร้างความสัมพันธ์กับคนในสังคมอื่น มีดังนี้

                    1. รู้จักตนเอง และกล้าเป็นตัวของตัวเอง เพื่อนร่วมงานของเราบางคนไม่กล้าเป็นตัวของตัวเอง อาจเพราะตัวเองจบการศึกษาสูงแต่ฐานะยากจน จึงต้องปิดบังอำพรางโดยการแต่งตัวดี กินอาหารราคาแพง คบกับคนฐานะดี ในที่สุดก็เกิดความวิตกกังวล กลัวอนาคต ไม่มีความสุข ทั้งนี้เพราะสาเหตุไม่รู้จักตนเอง ไม่กล้าเป็นตัวของตัวเองอนั่นเอง

                    2. ศึกษาธรรมชาติของเพื่อนร่วมงาน เพื่อจะได้เข้าใจว่าเพื่อนร่วมงานมีวามต้องการหรือรู้สึกอย่างไร

                    3. ยอมรับว่าเพื่อนร่วมงานมีทั้งส่วนดีและส่วนเสีย

                    4. พยายามสังเกตความต้องการและความรู้สึกของเพื่อนร่วมงาน

                    5. ศึกษาสังคม วัฒนธรรมขององค์การที่เราอาศัยอยู่ ยอมรับและยึดถือมาตรฐาน ตลอดจนวัฒนธรรมขององค์การนั้น และพร้อมที่จะปฏิบัติตาม

                    6. ยอมรับในศักดิ์ศรีและให้เกียรติเพื่อนร่วมงานตามควรแก่ตำแหน่งและฐานะ

                    7. แสงดความจริงใจต่อเพื่อนร่วมงาน

                    8. แสดงความเป็นมิตรกับเพื่อนร่วมงานทั่วๆไป คือมีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ไม่หยิ่งจองหอง

                    9. มีอารมณ์ขันตามควรแก่กาลเทศะ

                    10. เป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ เช่น
                              10.1 ให้ความรัก การให้ความรักแก่เพื่อนร่วมงานจะทำให้เพื่อนร่วมงานมีความอบอุ่น และมีความมั่นคงทางจิตรใจ
                              10.2 ให้ความเคารพนับถือ ในที่นี้หมายถึง การยอมรับความผิด การกระทำ และคำพูดของคนอื่นด้วย
                              10.3 ให้ความช่วยเหลือเพื่อนร่วมงาน การช่วยเหลือทำให้เพื่อนร่วมงานได้รับความสำเร็จและความสบายใจ

                    11. มีศิลปะในการพูดกับเพื่อนร่วมงาน เช่น พูดจาไพเราะ ยกย่องให้เกียรติ

                    12. มีมารยาทในการติดต่อสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน

                    13. อาศยหลักคุณธรรมในการติดต่อสัมพันธ์

          กิจกรรมฝึกการสร้างมนุษยสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน

ณ บริษัทเย็นฤดี เริงใจกำลังก้มหน้าก้มตาพิมพ์รายงานประจำปีให้ผู้จัดการเสนอในที่ประชุมพรุ่งนี้เช้า ขณะนั้นเวลา 16.00 น. เธอจะต้องพิมพ์ให้เสร็จเวลา 18.00 น. เพื่อจะได้กลับบ้านทันรถเที่ยวสุดท้าย เธอรู้สึกกระวนกระวายเพราะวันนี้ฝนตกและรถติดมาก แก่นใจเหลือบดูเริงใจตลอดเวลาเพราะตั้งแต่เช้าเริงใจยังไม่ได้หยุดพักเลย            แก่นใจ : ยังไม่เสร็จอีกหรือเริง 6 โมงจะเสร็จไหม เธอจะต้องเผื่อเวลาเดินทางไปสถานีขนส่ง 2 ชั่วโมงนะ           เริงใจ : เหลืออีกเยอะทีเดียว ฉันต้องออกจากที่ทำงาน 6 โมงเย็นจึงจะทันรถเมล์ 2 ทุ่ม รถเมล์เที่ยวสุดท้ายไปต่างจังหวัด           แก่นใจ : ไหนดูซิ ( เดินไปดู) โอ้โฮ ! เหลืออีกตั้งเยอะ           เริงใจ : นั่นนะสิ ฉันกลับบ้านไม่ทันแน่ๆ ไม่ได้บอกสามีไว้ด้วยสิ จะค้างกรุงเทพคงไม่ได้เพราะไม่มีใครดูแลลูกๆ          แก่นใจ : เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เธอพิมพ์ไปจนถึง 6 โมง แล้วฉันจะพิมพ์ต่อให้จนเสร็จ บ้านฉันอยู่ในกรุงเทพ จะกลับเมื่อไหร่ก็ได้ จะออกไปตอนนี้รถก็ติดมาก           เริงใจ : ขอบคุณเธอมากแต่เธอก็ต้องพิมพ์อยู่ดึกเชียวนะจึงจะเสร็จเธอจะกล้าอยู่หรือจ๊ะ           แก่นใจ : ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันจะชวนผดุงเขาอยู่เป็นเพื่อน เส้นทางไปบ้านเราอยู่เส้นทางเดียวกัน ( หันไปพูดกับผดุง ) ผดุงเธออยู่เป็นเพื่อนฉันถึง 3 ทุ่มนะ แล้วฉันจะแวะไปส่งเธอที่บ้าน           ผดุง : ทำไมเธอต้องอยู่ดึกขนาดนั้นด้วยล่ะ           แก่นใจ : ช่วยพิมพ์งานให้เริงใจเขาน่ะ เขาพิมพ์ไม่ทัน เรื่องนี้ต้องเอาเข้าที่ประชุมด้วย เขาต้องกลับรถเที่ยวสุดท้าย 2 ทุ่มด้วยสิ           ผดุง : ได้สิ...เพื่อเธอและเพื่อเริงใจ           เริงใจ : ขอบคุณเธอสองคนมากถ้าไม่มีเธอทั้งสองฉันคงจะแย่